Reisdagboek Immy

Dag 1
We zijn op weg, eindelijk. Na een goede voorbereiding was het vanochtend zo ver: onze fietsreis naar Rome kan beginnen.
Een beetje zenuwachtig werd ik vanochtend wakker, goed geslapen, dat wel. Pas op het moment dat Hanny voor de deur staat en ook mijn ouders aan komen rijden besef ik het pas: dit is geen ‘gewone’ tocht, deze wordt speciaal.
Bij aankomst bij de kerk staat er al een ontvangstcomité te wachten, echt heel erg leuk! Best gek om te merken dat deze mensen allemaal ontzettend meeleven en ons ook een hele goede reis wensen.
De dienst in de kerk was erg bijzonder, pastor Ogink heeft echt zijn best gedaan. Tijdens de ‘preek’ droom ik een beetje weg: heb ik dit wel mee, heb ik dat wel mee. Opeens is het zover: we krijgen onze stempel en we worden met de wc borstel besprenkeld. Buiten nog een kort afscheid van iedereen en dan gaan!
De route onderweg is weer prachtig. Ik meen me te herinneren dat we deze route al eens eerder gefietst hebben en dat klopt. Tijdens onze fietstocht naar Maastricht hebben we hetzelfde stuk afgelegd. Onderweg komen we een ouder echtpaar tegen. ‘Waarheen gaat de reis?’ “Naar Rome’ ‘Ja ja’ is de reactie. Het blijkt dat meneer al eens in Rome is geweest, hij raadt ons aan naar de Friezenkerk te gaan, ‘ daar heb ik al eens gecollecteerd’.
Via Bronckhorst zakken we verder naar beneden, we pakken er een terrasje en ook hier krijgen we veel belangstelling. Na een korte stop in Doesburg (bij het zesde zintuig van John Williams!) vervolgen we onze weg naar Nijmegen. Eenmaal daar aangekomen blijken er eigenlijk geen campings in de buurt te zijn. Dus besluiten we terug te fietsen naar Oosterhout. Om 20.30 uur zitten we uiteindelijk aan het diner bij een chinese snackbar en moe, maar voldaan, keren we terug naar de camping. Dag 1 zit erop!

Dag 2
Oei, oei, oei, denk ik als ik vanochtend op mijn fiets stap, dat voelt niet zo prettig! Terwijl de ochtend heel goed is begonnen. Samen een ontbijtje met twee medefietsers die bijna weer thuis zijn (Wenen-Bennekom) heerlijk ontbeten in het honk wat op het midden van het veld staat. Kort tips uitgewisseld over de voor en nadelen van het reizen met fiets in de trein.
Na een korte stop in Nijmegen bij de Stevenskerk (stempel nr. 2!) en een foto van Marike van Nimwegen zakken we verder af naar het Zuiden. In Gennep pakken we een terrasje en besluiten we een fietsenwinkel op te zoeken. Dat oei mijn kont is namelijk de hele rit gebleven en is nu toch echt niet meer uit te houden. Gelukkig worden we van goed advies voorzien en rijd ik momenteel met een ‘beppe bontje’, een zadeldekje van Tempur waarin mijn zitknobbels zich lekker kunnen nestelen.
Vervolgens komt de vaart er een beetje in en de pontjes zo nu en dan zorgen voor de nodige ‘zadelrust’. Ook hier komt de route mij met vlagen bekend voor, ook wel logisch aangezien de LF 3 steeds ons pad kruist (eerdere reis naar Maastricht).
We eindigen de dag met boodschappen in Arcen. Vervolgens gaan we nog met een laatste pontje over naar Lottum en daar komen we op camping ‘Rozenobsessie’ (Maashof). Overal staan rozen en alle keuzemenu’s hebben wel iets met rozen te maken. Wij zijn blij dat we een BBQ’tje mee hebben genomen en onder het genot van helaas 1 fles wijn…. Eten we lekker vis met salade en stokbrood met heul veul knoflooksaus. Het gaat als een lopend vuurtje over de camping rond dat wij onderweg zijn naar Rome en de nieuwsgierigheid in de lucht is bijna tastbaar.
We sluiten de avond af met een kop thee (bij gebrek aan beter) en zoeken daarna onze Zelt op.

Dag 3
We vertrekken al vroeg vanaf de camping, want we willen km’s maken! De wind gooit behoorlijk roet in het eten. Op de kop en dan niet al te mals: windkracht 4 schatten we zo in. De tocht vordert gestaag en dan zijn we toch in Venlo. Na veel zoeken ivm baustelles vinden we onze weg naar Roermond. Gelukkig vandaag geen last van de zitknobbels en dat is een hele opluchting.Nadat we weer de Maas zijn overgestoken komen we aan in Roermond. Even een hapje en een drankje en dan richting de kerk. Helaas zijn zowel de Munster- als de st. Christoffelkerk pas om 14 uur weer geopend. We lopen weer terug richting de fietsen en kopen tussendoor nog wat leesvoer. Ondertussen is het 14 uur geweest dus kunnen we nog mooi een stempel halen bij de Munsterkerk. Daar zijn ze zeer vereerd om ons één te mogen geven.
Eindelijk vervolgen we onze weg. Bij Vlodorp hebben we spoedberaad: het is dan 15 uur geweest.. Wat doen we, terug naar de vorige camping of verder? We besluiten verder te gaan: het gaat nog zo lekker! Uiteindelijk is het kwart voor negen dat we op de camping aankomen. We kunnen nog iets eten, mits we snel een keuze maken. We blijken te kunnen kamperen op een zonneweide waar op dat moment weinig zon meer te bekennen, of licht of wat dan ook maar. We zetten snel de tent op zolang we nog iets kunnen zien en dan kruipen we er snel in. Echt rustig ben ik niet ivm jeugd die naburig feestvieren, maar toch slaap ik op rozen (haha).

Dag 4
De dag begint karig, geen ontbijt, geen internet, geen lucht in de achterband. Dat laatste baart me toch het meeste zorgen. Naar heen en weer gebel met Johan en T-mobile wordt het internet geregeld. Het ontbijt regelt zich ook in Düren. Gelukkig regelt een grundige jongenman mijn band ook.
Ook vandaag is het op camping fietsen, ik merk dat me dat wel onrustiger maakt. 85 km vandaag voor de boeg en met al vertrekken we pas rond 13 uur uit Düren. Gelukkig gaat het fietsen verder voorspoedig, eindelijk hebben we de wind mee. Het landschap bestaat voornamelijk uit uitgestrekte landerijen en grote velde rogge en haver. Hanny neemt even de rol van juf aan en legt me het verschil uit. We vervolgen onze weg en zijn even aan het kijken hoe en wat. Een behulpzame bewoner legt ons de route uit: hier rechts en dan links. Volgens mij heeft hij eerder fietsers met dit dilemma geholpen!
Net voor Remagen hebben we nog een serieuze klim voor de boeg bij Villip: in opperste concentratie vergeet ik het stoplicht ervoor. Ook onze eerste grote afdaling volgt al snel, ik vind het nog wel erg spannend en houdt de remmen bij de hand. Dan opeens de Rijn, wat een prachtig uitzicht, Han en ik zijn er even stil van. Vanaf hier is het nog maar een korte rit naar de camping, die er trouwens prachtig bijligt. We treffen hier al meerdere fietsers aan met elk een andere route. 's Avonds nog even met de website bezig, maar al snel is het bedtime. Duitsland heeft verloren van Japan (voetbal) dus geen feest op de camping en een goede nachtrust voor ons!

Dag 5
Luxe ontbijt op het terras, het lijkt een zonnige dag te worden. Vandaag staat Koblenz op het programma en daarna willen we een stuk van de route per boot af gaan leggen. Al met al is het een uur of half drie als we in Koblenz zijn, dus besluiten we hier op de camping te blijven en morgen verder met de boot te gaan.
Na een lekkere douchebeurt in het Nagelneue toiletgebouw gaan we met het bootje over naar het standbeeld van keizer Wilhelm I. Blijkt dat je moet betalen wil je het terrein op: laat maar zitten! We zoeken een terrasje op en gaan lekker Bravond eten. Daarna willen we een stempel halen: kerk dicht. Overtocht maken: bootje ligt stil.. Website bijwerken: regen. Dus belanden we weer in het toiletgebouw!
Samenvattend al een hele tocht gemaakt, zo’n 450 km in 5 dagen. Netjes! Ik geniet, ondanks de tegenslagen, ontzettend en ben het besef van dagen zo goed als kwijt. Heerlijk!

Dag 6 Koblenz - Bingen
Vandaag fahren we van Koblenz naar Bingen per rondvaartboot. Al vroeg de wekker gezet, want de boot vertrekt al om negen uur. Om ons heen is het in de tentjes nog rustig. We hebben gemerkt dat de route langs de Rijn een favoriet is. Er staat zelfs een Australisch echtpaar naast ons, die willen nog naar Parijs, Brussel en dan Londen fietsen. Een hele onderneming is het wel. Alleen al voor de overtocht betalen zij $ 5.500,00.
We komen sowieso ontzettend veel fietsers met bagage tegen en hier op de camping zijn we een ware enclave. Gisteren hebben we nog gesproken met twee (motor)fietsers uit kampen. Ze hoorden mijn friese tongval en vroegen waar ik vandaan kwam. Heel toevallig hadden zij een neef in Sloten wonen (Jan Oenema). Soms is de wereld toch zo klein..!
Terug naar de rondvaartboot. Een dagje hangen,zonnen en van de omgeving genieten. Het is hier echt prachtig en Hanny en ik bedenken allerhande mogelijke manieren om langs de Rijn te reizen. Mijn favoriet is tot nu toe per kano de Rijn afzakken.
Gelukkig gaat de boot mooi langs de Loreley en komen we veilig aan in Bingen. Hier zoeken we een supermarkt op en gaan dan richting camping. Al met al wel 10 km gefietst vandaag! Eenmaal op de camping is het mooi vertoeven met vrij uitzicht op de Rijn.
We eten heerlijke zelfgekookte macaroni en drinken daarbij een heerlijk wijntje. Het is zomaar weer laat en dan kruipen we snel onze villa weer in.

Dag 7 Bingen – Hemsbach
Ik heb slecht geslapen. Toen ik gister in bed lag kwam ik er namelijk achter dat mijn fietssleutel niet in mijn heuptasje zat, terwijl mijn fiets toch echt op slot zat. In het donker nog wel gekeken of ik de sleutel zag liggen, niet dus. De rest van de nacht grote dromen over Hanny die zonder mij vertrok etc. De sleutel zat overigens gewoon in een andere tas….
Langs de Rijn fietsen verveeld nog niet, maar helaas wijkt de route van de Rijn af richting Nieder-Olm. Hier halen we nog een stempel bij de St. Georg kerk. Ook hier is men weer vol interesse en krijgen we veel gelukswensen toegezonden.
Het is vandaag ontzettend warm, we schatten zelf zo rond de 30 graden. Na een lekker ijsje in Nierstein nemen we het pontje en vervolgen we onze weg. Opeens komt er een jongeman ons achterop. ‘Hallo Hanny en Immy’. Marco blijkt ons te hebben gevonden op de website van Hans Reitsma en wil ons graag sponsoren. Ontzettend leuk! Hij had al ingeschat ons vandaag te treffen. Zelf fietst hij naar Noord-Italië Volgens hem had de termometer vandaag zelfs al op 42 graden aangegeven.
Na Lorsch verfietsen we ons en is het een gezoek naar de route en camping. Ondertussen begint het ook nog te regenen en klinkt in de verte Gewitter. Gelukkig zijn de mensen hier erg behulpzaam en fietst een inwoner van Hemsbach met ons mee naar de camping. Hanny doet snel nog even boodschapjes en ik zet de tent tussen de buien door op. Helaas komen we er achter dat ons campinggas op is en niet meer te verkrijgen op dat tijdstip. Gelukkig zijn er behulpzame buurtjes waar we ons eten even mogen bereiden. Met een vol buikje kruipen we de tent in en ik slaap heerlijk!

Dag 8 Hemsbach – Walldorf
Regen, regen, régen! Het komt ’s ochtends met bakken uit de lucht. Snel vertrekken is er dus niet bij, dus zoeken we ons bivak in het toiletgebouw. Wordt ondertussen redelijk standaard, haha!
Rond de middag klaart het op, pakken we de tent in en vertrekken we richting Heidelberg. De hele route loopt langs de heuvels van de Kraichgau. Schitterend. Ondertussen regent het zo nu en dan, als we in Heidelberg zijn wordt het droog. We eten snel even iets in het Alte Brauhaus. Daarna een wandeling door het oude gedeelte van Heidelberg. Een ontzettend mooi en pittoresk deel van Duitsland. We halen zowel bij de Evangelische als bij de Katholieke kerk een stempel. Op papier bijten ze elkaar niet!
Als we uit Heidelberg vertrekken begint het weer te regenen en niet te zuinig ook. We schuilen nog in het treinstation en overwegen een hotel te nemen. Toch wordt het weer droog en besluiten we verder te fietsen. Op een viaduct hoor ik opeens: ‘Immy, Hanny!’. Is Rien daar opeens! Wat een verrassing, ik had hem nog niet zo snel verwacht. Het gaat goed met Rien, dat is aan hem te zien. We kletsen kort over de tocht en besluiten dan toch verder te gaan, het stilstaan is koud.
Als we op de camping in Walldorf komen is het weer droog. Snel zetten we de tent op en lopen naar de pizzeria 200 mtr. verderop. We laten het ons lekker smaken! Al weer een dag voorbij!

Dag 9 Walldorf – Schellbronn
’s Ochtends heerlijk ontbeten in een Backerei in Walldorf. Wat een leuke winkel en leuke bediening! Daarna zijn we via de bossen richting Heidelberg gefietst.
In Weingarten nemen we even de tijd voor een pauze en eten we Pfammkuchen in het Walk’esches Haus. Hier is de bediening ook weer ontzettend leuk, je merkt echt dat de mensen hier een bourgondischere levenstijl hebben dan in het eerste gedeelte van Duitsland. Met de Pfammkuchen in onze maag racen we verder naar Pforzheim. Daar doen we even boodschappen voor het avond eten. We zijn waarschijnlijk op tijd op de camping, dus lekker zelf kokkerellen.
Niets is minder waar! Voor dat we de camping bereiken, hebben we nog een flinke klim voor de boeg die we niet verwacht hadden. Hierdoor zijn we niet goed voorbereid en komen we er ook niet echt goed in. Al met al zijn we dus veel later op de camping dan verwacht. Toch nog zelf koken, want we hebben eindelijk nieuwe campingflesjes gescoord!
Ook spreken we deze avond nog een jongeman die onderweg is naar Sicilië. Hij wil naar zijn geboorteplaats fietsen. Zo komen we onderweg steeds meer fietsers tegen met elk hun eigen verhaal, route en motivatie. Zeer inspirerend om deze verhalen te horen. De meeste hebben ook veel belangstelling voor onze reis en in het bijzonder voor ons doel.

Dag 10 Schellbronn - Tübingen
We vertrekken deze dag wat later, komen wat minder snel op gang, mede door gisteren. De moeizame klim heeft mijn zelfvertrouwen wel aangetast en als ik dan zie wat er nog gaat komen. Ik besluit er niet te lang bij stil te staan: we bekijken het dag per dag. Alles mag en niets moet natuurlijk. In Weil der Stadt genieten we even op z’n Duits: Kafee mit Kuchen. Ook bezoeken we de St. Peter und Paul kerk en kunnen bij het klooster een stempel ophalen.
Na een paar korte klimmetjes die toch lekker gaan bereiken we het Naturpark Schönbuch. Het is hier schitterend. Een oase met rust. Maar ook verraderlijk: later op de dag horen we dat diverse mensen verdwaald zijn in hun tocht door dit park.
In Tübingen zoeken we de camping op. Echt een fietsersveldje met veel Nederlanders. Onder hen ook meerdere die naar Italie of zelfs naar Rome onderweg zijn. We gaan lekker Tubingen nog even in voor een hapje eten en gaan daarna nog even bij de camping op het terras zitten om de website bij te werken. De internet verbinding werkt alleen niet erg mee en ik kan mijn stukje niet meer plaatsen. We drinken ons laatste wijntje voor die avond met een echtpaar die met camperpech op de camping staan. Voorruit gebarsten tijdens noodweer eerder die week. Er is nu een monteur uit Eindhovuh de gekstuh die een nieuwe ruit gaat plaatsen en hopelijk kunnen ze dan de volgende dag weer richting Nederland vertrekken. We wensen ze veel succes en zoeken ons tentje op.

Dag 11 Tubingen – Sigmaringen
Hanny heeft nagedacht vannacht. Wat ik van het idee vind om de voortassen achter te laten. Ik heb hier zelf ook al over nagedacht en Hanny uit eigenlijk het idee wat ik ook al had. Ze heeft ook al over het vervoer terug nagedacht. Het echtpaar met panne gaat terug naar NL. Zouden zij onze bagage misschien mee kunnen nemen? Het antwoord is positief: natuurlijk willen ze dat. Dus zoeken wij snel onze bagage uit en verlaten de camping een aantal kilo’s lichter. Het voelt meteen al beter aan.
Vandaag staat de eerste echte klim op het programma! We hebben ons goed voorbereid en hebben voldoende drinken bij ons. De voorbereiding blijkt goed uit te pakken: het klimmen gaat prima! Bovenaan wordt onze inspanning beloont: een prachtig uitzicht met glooiende akkers en bossen. Ook is hier het begin van de Lauchert. Eerst een klein stroompje, maar al snel een heuse bergbeek.
Tijdens een pauze ontmoeten we vier wandelaars. Zij volgen in drie dagen de Lauchert. Hier ook weer volop interesse in onze tocht. Hanny doet meestal het woord. Haar Duits ligt iets meer bij haar op de tong dan bij mij, haha.
De laatste pittige klim is voor Sigmaringen. Hier verfietsen we ons waardoor de klim ook nog eens via een gravelpad afgelegd moet worden. Lastig! Net voor de camping komen we een winkel tegen en doen een aantal boodschapjes voor die avond en volgende ochtend.
De camping aan de Donau lijkt in eerste instantie prima. Totdat blijkt dat de fietsers (een redelijk groot aantal zo ondertussen) midden tussen de groepen kinderen, jongeren en aos’s staan. Helaas is het niet om 22.00 u rustig zoals de camping regels aangeven, maar pas rond een uur of half 2. Ik slaap wel, maar niet goed. De kinderen zijn wel een keer stil, de volwassenen daarentegen…. Als de drank in de man is, is de wijsheid in de fles!

Dag 12 Sigmaringen – Bregenz
Vandaag staat Bregenz op de planning. Hebben gisteren een service beurt geregeld voor maandag a.s. bij RADCULT (voor de fietsen dan he, wij zitten goed in de olie). We beginnen de dag goed met een lekker ontbijt incl. koffie wat ook bij de broodjesdame te krijgen is. Ik scoor extra punkte hiermee merk ik aan Hanny! Het begint een beetje te sputteren, maar toch kunnen we de tent redelijk droog inpakken. Al snel wordt het weer droog en kan de regenjas weer uit.
Het eerste stuk fietsen we nog langs de Donau. We hebben zo ondertussen al redelijk wat water gezien. Helaas stroomt de regen op een gegeven moment niet alleen meer in de rivier. De regenjas kan dus weer aan en al snel zitten mijn voeten in een drassig voetbed.
Na een aantal klimmetjes ( wat erg warm is met regenjas, pff) nemen we even pauze in Rickertheute. Hier nemen we lekker Gulashsuppe. Bazin en zoon zijn vol verbazing: waarom deze dag fietsen? Je kunt beter met de bus… We kunnen onze beweegredenen maar moeilijk duidelijk maken.
Na de pauze is het moeilijk weer warm worden. We hebben een lange afdaling in het Reggenhausertal. Weinig trappen en daardoor blijven de beentjes lang koud. Na de hele dag regen besluiten we in Langargen met de boot naar Bregenz te varen. Moeten we eerst wel de goede kant op fietsen… Hierdoor missen we de boot op 5 min. na en moeten we een uur wachten bij de bregewipper en zijn compagnon. Interessant gezelschap, not! Als de boot er eindelijk is en we een plekje hebben gevonden heeft Hanny een briljant idee: we nemen een Irish coffee. Hierna is het voor mij moeilijk wakker blijven en dut ik al zittend in. Hoezo moe?
In Bregenz is het even zoeken naar de camping en al helemaal naar een geschikte staanplaats. Mevrouw de buurvrouw komt met de suggestie om onder het afdak van het toiletgebouw te gaan staan, briljant! Alles droog uit kunnen pakken terwijl het stortregent! We zijn meteen ook weer het gespreksonderwerp van de dag, dat wel, maar dat kan ons op dat moment totaal niet boeien (op een ander moment trouwens ook niet…). Na een heerlijke douchebeurt lekker gegeten in de kloosterkelder, een toplocatie voor een restaurant. Daarna vlug weer terug en naar bedje toe.

Dag 13 Bregenz rustdag
Vanochtend heb ik heerlijk gelegen tot half negen. Daarna een ontbijtje bij mr. Sunshine (bruingebakken en een ondeugend manneke volgens Hanny). Rond 10 uur de fietsen bij Bruno gebracht voor een controlebeurt en daarna nog ff Bregenz in voor een aantal boodschapjes en kerkbezoeken. Helaas hier ook weer geen mensen aanwezig in de kerk voor een stempel, zo komt de kaart ook nooit vol!
Terug naar de camping met twee hoerfietsen en wijn + broodjes. Het is tenslotte een rustdag zegt Hanny. Ondertussen ook nog een wasje gedraaid en blijken er ondertussen meer reizigers te zijn gearriveerd die we op eerdere campings ook zijn tegen gekomen. Even lekker kletsen over de reis tot nu toe en wat de plannen voor de komende dagen zijn.
’s Middags gaan we terug naar het centrum om onze fietsen op te halen. Al met al duurt dat wel even en ik ga terug naar de camping om naar de was te kijken. Samen gaan we terug om onze gereviseerde fietsen terug naar het centrum om te eten bij een pizzeria. Het eten smaakt voortreffelijk, de ober was een kwalletje. Er was zelfs een Stefan Wolf look-a-like die ijsjes maakte.
Bij terugkomst nog een wijntje gedronken en de website bijgewerkt. In het toiletgebouw. Deels in verband met de elektriciteit, grotendeels door de muggen die mij wel weer erg lekker vinden. Dan zoek ik lekker het tentje op en Hanny wacht nog even op een telefoontje van Johan, die samen met Karin naar het concert van André Rieu is geweest.

Dag 14 Bregenz – Braz
Vandaag proberen we zover mogelijk tot aan de Arlbergpass te komen. We vertrekken op tijd na een ontbijt bij mr. Sunshine. Het weer is ideaal en het blijft ook zo tot ongeveer vijf uur.
Wat is de natuur toch prachtig en wat kun je je als mensen soms toch nietig voelen. We zien de bergen steeds dichterbij komen. Ook de diverse bergmeertjes zijn schitterend, zo helder water! We kunnen het niet laten om even te pootjebaden en nemen even de tijd om ook lekker wat te eten, heel toepasselijk: watermeloen!
Vanaf Bludenz begint het weer te regenen, toch balen. We fietsen door naar Braz. Hier komen we bij een camping terecht waar een ontzettend mooi douchegebouw is, ook ontzettend duur trouwens… Das Wetterforhersage voor morgen is slecht. Morgen mal kucken of de Arlbergpas er wel in zit.
Eten doen we heel luxe bij een poepiesjiek restaurant waarbij we een beetje uit de toon vallen. Toch eten we ontzettend lekker en kunnen we wel weer om onszelf en de andere gasten lachen. Tijdens de terugreis (ong. 2 km) regent het nog steeds. Het is moeilijk om positief te blijven. Terug op de camping nemen we nog een thee/chocomel en bellen nog even met het thuisfront. Ik ben wel een beetje sip en Kasper probeert me zo goed als kwaad op te beuren. We gaan naar bed en hopen op beter weer….

Dag 15 Braz – Pettneu
Vanochtend werd ik gewekt door een herinnering: mijn heit is vandaag jarig en wordt 60 jaar! Gelukkig heb ik heerlijk geslapen met de regen, maar ik had gehoopt dat het nu wel eens droog zou zijn/worden. Herr Anton Walch van de camping gooit echter roet in het eten. Het is 2 graden op de pas en er is net geen sneeuw gevallen. Wel veel regen en ook dichte mist. Hij raadt ons af om vandaag de pas te fietsen, vielleicht morgen? Even overleggen met Hanny levert het volgende op: we gaan met de fiets terug naar Bludenz en pakken dan de trein naar St. Anton an Arlberg. We arriveren om 12 uur op het station en horen dan dat we de trein van 15.02 uur kunnen nemen, dan kunnen de fietsen ook mee, joepie!
In de tussentijd bezoeken we nog een aantal kerkjes, branden nog wat kaarsjes, maar helaas geen stempel kunnen bemachtigen. We eten nog lekker wat bij een Backerei (zeer goed geregeld in Duitsland / Oostenrijk) en gaan dan op tijd weer naar het station.
De trein is op tijd, het is een heel gehannes op de fietsen in de trein te krijgen. Een chagrijnige conducteur en onderweg nog 1/2 Stunde stil gestaan door een andere trein met panne. In St. Anton stappen we uit, nog steeds regen. We fietsen, of beter gezegd, dalen af naar Pettneu en zoeken daar een camping, we komen op een panorama camping terecht. We staan nog niet op het terrein of de vriendin van Rick (weet nog steeds niet haar naam) staat al buiten. “Jullie ook hier, wat leuk!” Even heerlijk gekletst. Ik bel Heit nog even en hij vindt het heel leuk dat ik bel, natuurlijk bel ik! Ben het ook wel eens vergeten,maar dit jaar echt niet! ’s Avonds lekker eten in de Stube, daarbij een lekker wijntje en het is zo weer bedtijd. Morgen wel zon?

Dag 16 Pettneu – Nauders
Vandaag is een spannende dag. De klim naar de Reschenpas staat op het programma! Ik rits de tent open en…. DE ZON SCHIJNT!! Heerlijk! We pakken snel de boel in en kunnen de tent nog even lekker laten drogen in het ochtendzonnetje. We ontbijten nog lekker en dan gaan we op pad.
Het eerste stuk gaat lekker, veel afdaling, soms zo’n 40 km op de teller, ik vind het soms wel wat te snel gaan, maar het gaat wel snel! In Prutz nemen we het er lekker van. We zoeken nog likdoornpleisters voor Hanny, die heten in het Duits Hühneraugen, haha. Ik neem bij de koffie nog een stuk Sachertorte, voor de verjaardag van Heit. De serveerster heeft al veel mensen gezien/gesproken die richting Rome / Italië fietsen.
Dan begint het klimmen! Ondertussen maken we veel foto’s. Het is een ontzettende mooie omgeving en Hanny zegt ook: “ik kan er wel 1.000 maken.” Dat doen we maar niet, anders komen we er natuurlijk nooit!
In Martina hebben we nog even pauze. We zitten even in der Schweiz. Dat merken we meteen: € 7,00 voor twee thee. Het is trouwens een prachtige route, heel divers, glooiende landschappen en grillige bergen. Daarna begint de echte klim 6 km 7%! Het gaat redelijk, in het begin wat lastig om in het ritme te komen. Onderwerg een aantal keer stoppen, ook om foto’s te maken natuurlijk! Daarna volgt een lange afdaling en ben je zo weer beneden en koud. We doen in Nauders nog wat boodschapjes en willen dan doorfietsen naar de camping.
Het is moeilijk om weer op gang te komen terwijl we nog 6 km vals plat moeten fietsen. Volgens Hanny: “gemeen vals plat.” Gelukkig bereiken we de camping ongedeerd. Tent opzetten, douchen, wasje draaien, eten, wasje drogen, wijntje drinken, website bijwerken en dan naar bed!

Dag 17 Nauders – Merano
Bonjorno! Vandaag passeren we de Italiaanse grens, al zijn we de komende dagen nog wel in Duits taalgebied, de verandering komt dus geleidelijk. Vannacht was het erg koud, maar met wat extra kleren aan goed te doen. Al dacht de eigenaresse van de camping daar anders over. “Willen jullie echt geen hotelkamer in de stad?” Nee hoor, wij zijn echte bikkels!
Ons ontbijt is bij gebrek aan broodjes een beetje karig: yoghurt + sap. Daarna goed aangekleed op weg en meteen verder waar we gisteren zijn gestopt: vals plat. Met koude spieren niet echt een pretje, wel hebben we het al snel lekker warm!
De daadwerkelijke Reschenpas gaat ongemerkt voorbij. De Reschensee daarentegen is mooi. We fietsen er met een mooi aangelegd fietspad bij langs, hier nog een aantal kleine gemene klimmetjes. Tijdens een stop spreken we een echtpaar uit Limburg, zij in rolstoel. Maken al jaren op deze manier reizen en zijn totaal op elkaar ingesteld. Zelfs steil naar beneden kunnen ze met z’n tweeën. Groot respect!
Het is een mooie route naar Merano, helemaal bewegwijzerd. Volgens mij de Via Claudia Augustina als ik me niet vergis. Loop helemaal vanaf de Alpen via Merano naar Verona langs de Adige. Het weer is ondertussen goed, je merkt echt dat je aan de andere kant van de Alpen zit.
Net voor Merano komen we twee speciale pelgrims tegen: te paard. Twee stoere kerels met baarden met drie stoere paardjes. Lijkt me ook geweldig om ooit zoiets te ondernemen. Dromen moet je hebben! In Merano zelf is het nog even zoeken naar de camping. Het is sowieso altijd even omschakelen van het rustige platteland naar het drukke stadsleven. Ik zie een bekend tentje staan , blijkt dat de jongeman die we in Schellbronn gesproken hebben, hier ook op de camping te staan.
Ik ben te voorbarig geweest met de lofzang over het weer, ’s avonds wordt het onrustig, zelfs in de verte onweer en harde wind. We zitten nog even met een wijntje onder een boom (niet verstandig met onweer) en zoeken dan de tent op.

Dag 18 Merano – Lago di Caldaro
Wat ben ik blij met ons tentje, het heeft ons nog niet één keer in de steek gelaten. Ook vannacht weer regen gehad, maar niets van gemerkt. ’s Ochtends is het gelukkig droog. Het ontbijt is eenvoudig maar lekker en dan zitten we alweer op de fiets.
De planning heeft verschillende fases doorlopen: eerst naar Trento en dan een camping op de Venetie route pakken, maar wel veel klim daar naar toe. Tweede plan is naar Lago di Caldaro te fietsen, kort stuk, maar dan nog tijd op Bolzano te bekijken. Derde plan: wijziging in Reitsma route geeft extra camping aan onder Trento (via jongeman gehoord). Toch voor plan 2 gekozen. De tijd genomen om Bolzano te bekijken, een mooie stad, maar valt toch een beetje tegen in vergelijking met de aanprijzing in het boekje.
Rond 17.00 uur zijn we op de camping, het is dan net begonnen met regenen, alweer. We besluiten eerst een pilsje te nemen en laten ons die lekker smaken, ondertussen is het harder gaan regenen… Tussen de buien door zetten we snel de tent op en nemen een douche. Tijdens het eten komt er een echtpaar met twee kinderen aan, compleet verregend. De receptie is niet meer open en hoe nu verder… Gelukkig kunnen ze nog een plekje krijgen dankzij het restaurantpersoneel en is er ook nog een warme maaltijd te krijgen. Traditiegetrouw eindigen we in het toiletgebouw met een wijntje. We besluiten: als het morgen regent gaan we niet fietsen!!

Dag 19 Lago die Caldaro – Brentino
Tsja, maar wat als het niet regent en niet droog is… Toch maar de tent ingepakt, redelijk droog. Hebben lekker ontbeten en dan snel op pad, nog wel met de regenjas aan. Ik heb een beetje last van de wijn van gisteravond, die was toch zwaarder dan we dachten (kalterersee wijn).
We fietsen nog steeds langs het mooie fietspad langs de Adige. Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg, er zijn in deze regio weinig campings en daardoor fietsen we veel van camping naar camping.
We doen even kort pauze in Trento en merken meteen de taalbarrière. We zijn nog erg op Duits ingesteld en de madame achter de toonbank spreekt daar geen woord van. Trouwens ook geen Engels, Frans of Nederlands…. Met handen en voeten bestellen we koffie en een broodje.
Rond half zeven zijn we in Rivalta en besluiten daar wat te eten en dan door te fietsen naar de boerderijcamping. Deze is al van onze komst op de hoogte. Was al wel vol, maar we kunnen wel in de garage slapen! Als we aankomen zijn we blij verrast, wat een schitterende locatie. Typisch Italiaanse boerderij omgebouwd tot bed en breakfast en een klein veldje voor een aantal tenten. We kunnen nog een plekje bemachtigen aan de rand. Na de dagelijkse routine nog even met een wijntje van het huis op het terras en dit is toch echt wel Belle Italia!

Dag 20 Brentino – Verona
De dag begonnen met een heerlijk ontbijt. Dan snel op pad om op tijd in Verona te zijn, we willen nog graag wat van de stad bekijken. Het is maar een kort stukje: 45 km. Onderweg is het toch nog wel zoeken naar de route en het wordt al snel warmer.
In Verona zoeken we eerst de camping en na een fikse klim bereiken we voor ons gevoel het hof van Eden. Dat gevoel verdwijnt vrij snel, haha. Het zijn kleine plekken, er zijn geen normale toiletten alleen van die hurkdingen. En daar heeft Immy behoorlijk een hekel aan. De receptie gaat pas om half drie open en de douche die we graag willen kan pas vanaf 17.00 uur.
Toch maar tentje opzetten, beetje opfrissen en dan Verona in. We moeten allebei weer ontzettend omschakelen na een aantal dagen rustige fietspaden en landelijke omgevingen. Na koffie met een broodje toch een stadswandeling gemaakt, wat een mensenmassa! De kerken gaan al dicht dus een stempel zit er vandaag niet meer in.
Terug op de camping zien we twee bekenden weer terug: Pierre de social worker from Germany en Mompelmompel (Hanny noemt hem Catweazle), hij doet mij denken aan de krab van Alfred Jodocus Kwak.
Ik probeer nog te internetten op het netwerk van de camping, maar dit lukt helaas niet. Het is nog een mooie avond en druk op de camping, veel groepen. Ik bereid me al voor op een mindere nachtrust, maar dit blijkt heel erg mee te vallen. Al met al slaap ik erg goed, soms een beetje last van m’n rug als ik wakker wordt, maar voor de rest prima!

Dag 21 Verona – Montagnana
We starten de dag met een aantal kerkbezoeken. En verzamelen nog een aantal stempels. Het is heerlijk rustig in de stad en we kunnen overal gratis naar binnen. Wat een verschil als je kijkt naar gisteren. De dom is behoorlijk indrukwekkend en met deze indruk vertrekken we richting de volgende bestemming.
Het is nog weer zoeken in de drukte naar de route en dan zijn we Verona uit: landschappen en rust, heerlijk! We volgen de Adige, maar niet meer zo nauw als eerder. Het landschap doet ons denken aan Tubbergen.
We zijn vroeg bij de volgende camping, of beter gezegd: jeugdherberg. We slapen namelijk in de tuin. We doen nog even boodschappen voor we inchecken. In totaal staan we met vier tentjes, allemaal Nederlanders en allemaal stellen die we al eerder op onze reis zijn tegen gekomen. Er worden weer allemaal verhalen en ervaringen uitgewisseld, erg leuk!
Montagnana is een aangename verrassing met een prachtig centrum. Mooie stadsmuren en een indrukwekkende kerk. Ook op de terrasjes kun je heerlijk eten hebben we gemerkt. Terug bij de jeugdherberg is er gratis Wifi, dus lekker snel foto’s plaatsen en verhaaltjes typen.
Kasper is vandaag jarig, echt een raar gevoel dat ik er niet ben, voor het eerst in acht jaar. Voelt een beetje dubbel. Aan de ene kant geniet ik van het fietsen, aan de andere kant begin ik hem wel erg te missen. Tijd gaat behoorlijk snel, vandaag over twee weken gaat de terugreis al beginnen. Maar zo ver is het nog niet, eerst nog
op naar Rome!

Dag 22 ben ik vergeten, had daar adressen staan :) komt nog!

Dag 23 Ferrara – Ravenna (Punte Marina)
Vandag begint deel 3 van onze route, maar we komen maar niet weg. Ontbijten samen met Marieke van Paul nr.1 en zitten nog even lekker te kletsen. Haar zien we niet meer terug, Paul spreken we misschien nog in Rome.
Na de nodige gedagjes en goede reizen vertrekken we dan toch. Het lijkt een goede dag te worden, zonnetje, windje, maar voordat we Ferrara achter ons laten besluiten we nog kort, op aanraden van Marieke, de Dom te bekijken. Hier krijgen we geen spijt van!
Het landschap is vlak en doet ons steeds aan Twente denken. Merk dat ik ook wel naar huis begin te verlangen, gewoon lekker weer prutsen in eigen huis. In Portemaggiore gaan we even langs een supermarkt om onze drinkvoorraad aan te vullen, gaat snel met het warme weer. Onderweg picknicken we langs de kant van de weg en komen we door het dorptje Anita, heb een foto voor Hans en Anita gemaakt.
We bereiken het Commachio meer, waar we een groep flamingo’s zien, we proberen ze op de foto te zetten, helaas zijn ze ver weg. We steken de Reno over met een pontje, hoe Hollands! Daarna nog een lange rit langs de drukke autobaan, altijd vervelend. Als je geen ruimte inneemt geven ze je het ook niet. Ik ga dan ook altijd wat meer naar het midden rijden, dan scheuren ze minder dicht langs je heen heb ik het idee.
Dan bereiken we Ravenna en moeten daarna nog een flinke tippel tot aan de kust, zo’n acht km. Eenmaal in Punte Marina aangekomen zoeken we een camping, maar die hebben zich blijkbaar verstopt. Maar behoorlijk heen en weer gefiets komen we toch bij een uit. We vinden het prima. Camping Adriano is van alle gemakken voorzien: zelfs een toiletruimte voor de hond…. We sluiten de dag af op het terras, het is een prachtige avond!

Dag 24 Punte Marina rustdag
Vandaag even niet druk met het fietsen, maar met de was (er was niets meer schoon…), de reis an sich en ook al het einddoel wat nu snel in zicht komt. Vanmiddag bedacht ik me een aantal onderwerpen waar ik sowieso wat over wilde schrijven, maar ik kan ze me nu niet echt meer herinneren..
De fietsen zijn in ieder geval nog even nagekeken door de biciclette reperationers hier op de camping en we mogen er mee verder. Een pak van ons hart! We hebben nog zo’n 450 km te gaan, maar voor mijn gevoel is Rome nog heel ver weg.
We zitten hier op een hele luxe camping, veel Nederlanders ook, kon zelfs al even in mien memmetaal praten. Wel veel muggen trouwens, die mij ook hier in Italie behoorlijk lekker vinden (wat van ver komt he). Het weer is echt heerlijk, zo’n 25-30 graden, dus lekker even op het strand gelegen en gezwommen. We horen dat het in Nederland net herfst lijkt, met de kachel aan etc.
Met het einddoel in zicht komt ook het verlangen naar thuis. Lekker weer naast Kas slapen en vrienden en familie weer zien. Ook al zie ik die soms net zo lang niet, toch is het nu anders. Had net us heit aan de telefoon en dan merk ik ook hoe ze meeleven en lezen, blijf het toch bijzonder vinden.
Zoveel mensen die meelezen en ons een hart onder de riem steken met hun leuke berichtjes. Soms ook van mensen van wie je het in eerste instantie niet had verwacht. Voor zover mijn overpeinzingen, haha! Morgen hebben we een flinke rit voor de boeg, dus zo maar niet zo laat int tentje en dan morgen vroeg op pad, ik ben er klaar voor!

Dag 25 Punte Marina – San Piero in Bagno
Vandaag weer op pad, wel hebben er zin in. We kijken nog snel even naar de wijzigingen in de route van Hans Reitsma en het blijkt dat de camping waar we vandaag naar toe willen alleen nog voor campers geschikt is, dat belooft nog wat.
We pakken de route weer op in Ravenna. Het belooft een warme dag te worden, strak blauwe lucht en een stralend zonnetje. Later blijkt dit wel te kloppen, het kwik stijgt tot 41 graden Celsius. In San Vittore drinken we een lekker koud drankje en eten een pizzabroodje. Het is zaterdag, mannen zitten op het terras te kaarten, behoorlijk luidruchtig. Hanny vraagt zich af of het gras niet gemaaid moet worden of de auto gewassen. We kunnen met behulp van een sleutel naar het damestoilet. Zeer attent van de heer achter de bar.
We passeren het bordje Rome, nog 341 km’s. Wel via de grote weg natuurlijk, wij slingeren er omheen. We vervolgen onze weg naar Sarsina, waar we naar een klim ons even op willen frissen bij een fonteintje. Hier ook weer mannen aanwezig. Geen van allen spreekt Engels, maar ze zijn wel heel geïnteresseerd in ons. Ze halen iemand erbij die wel Engels spreekt. Komt er een gladjakker aanlopen: Sprechen sie auch Deutsch? Honey i do antwoorden wij natuurlijk. We vragen naar een overnachtingsmogelijkheid en voor we met onze bevallige wimpers kunnen knipperen is er ook al wat geregeld. Een bed & breakfast, cheap en gute Leute. We vinden het maar een dikke meuk dus besluiten verder te fietsen wat ons niet in dank afgenomen werd…
In San Piero heb ik de knollen op en maakt het me niet meer uit waar ik ga slapen. We besluiten een hotel te nemen. Er logeert ook al een andere Nederlander, Paul nr. 2. Had pech met zijn ketting gehad en och maar besloten een hotel te nemen.
Onze kamer is prima, kunnen lekker douchen en afdrogen met een echte handdoek! We eten samen met Paul nr. 2 en drinken daarna nog lekker een wijntje in de stad bij een galatteria. Al met al een dag met veel klim, erg warm gehad. Ik heb er meer last van dan Hanny, maar dat mag de pret niet drukken!

Dag 26 San Piero in Bagno – Citta di Castello
WE hoeven geen tent in te pakken dus we kunnen lekker op tijd vertrekken en dat doen we ook. We hebben heerlijk geslapen in ons echte bed en de prijs valt ook reuze mee. De omgeving is weer prachtig en is erg afwisselend de laatste dagen. We hebben spannende afdalingen over slecht wegdek waar we niemand tegen komen en ons alleen op de wereld wanen.
We nemen pauze in San Stefano, ik merk dat ik lui wordt van het warme weer en het is moeilijk om daarna weer aan de gang te komen. De warmte speelt hier een grote rol in. De meeste klim hebben we gelukkig ’s ochtends, lekker nog in de schaduw en dat gaat dan ook prima.
We zijn al vroeg in het plaatsje wat vandaag de einddoel is. We eten wat want Hanny is misselijk. Dan gaan we even kerken bekijken, een vast onderdeel van onze tocht. Helaas is hier geen stempel aanwezig. We hebben twee opties voor campings: nummer 1 is niets en we besluiten naar nummer 2 te gaan. We moeten ook nog behoorlijk klimmen voor we er zijn: 5-6 % en op ’t laatst 11. Bij het laatste stuk zat ik helemaal in mijn mantra “Ik ken it, ik ken it, ik ken it” en toen was ik ook al boven.
Boven worden we vriendelijk onthaald door de campingeigenaar, deze vraagt of we de rouge route of de andere hebben gevolgd. Wat ons betreft wat het de rouge! Op de camping zien we Paul weer terug en hier staat ook een groep Nederlandse fietsers die met Cycletours op vakantie zijn. We drinken eerst een pilsje op het terras, dat hebben we wel verdient. Dan snel douchen en eten is ons plan. Helaas valt dat plan in duigen, de groep heeft namelijk veel eten over en we kunnen daar zo aanschuiven voor Hollandse macaroni met sla. Heerlijk! Daarna wel lekker douchen en nog een wijntje op het terras.

Dag 27 Citta di Castello – Assisi
Terug naar de route gaat een stuk sneller dat gisteren! Een en al afdaling. Na een lekker ontbijtje op het terras met bediening van een Ome Theo look-a-like vertrekken we redelijk op tijd. Paul nr. 2 is al vertrokken en de cyletours luitjes komen net hun tent uit.
Het is benauwd en in de verte zien we al wolken aan de horizon verschijnen. Tijdens onze broodnodige pauze krijgen we al te maken met een klein spettertje. Wij maken ons geen zorgen, we hebben al in geen dagen slecht weer gehad, dus waarom nu wel?
Even later kom ik toch behoorlijk terug van die bravoure. Een flinke onweersbui recht boven ons. Als ik zeven kleuren kon schijten had ik dat gedaan. Ik heb van Kasper geleerd, na de flits tellen 1, 2, 3 enz. en dan delen door drie en zoveel km is het dan bij je vandaan. Ik kom tot 2. Helaas fietsen we midden op een landweggetje (naar de top), dus weinig schuil mogelijkheden. Als het me echt te gortig wordt gooi ik zowat mijn fiets tegen een muurtje en gaan we schuilen onder een afdakje. Mensen gluren naar buiten, maar niemand nodigt ons uit naar binnen, hoezo mensenschuw?
Al dat geklim en gedaal vinden we behoorlijk zwaar. Eerst heb je zoiets van: als de Alpen maar achter ons liggen dan volgt de rest vanzelf. Niet dus. We hebben nog een zwaar stuk te gaan. We fietsen verder en Hanny denkt dat we er bijna zijn: “Als er hierna nog een heuvel komt stap ik af en ga ik in de berm zitten”. Nou Han, ga dan maar zitten… Er volgen er nog drie. Dan ligt Assisi in het blikveld, schitterend!
Het is nog een behoorlijke klim naar de camping, hebben zelfs stukken gelopen. Komen scheelkijkend op de camping aan, restaurant en bar gesloten, want het is maandag… Dan maar met een beetje lauw water wachten tot 19.00 uur totdat het restaurant wel geopend is. Het is het wachten wel waard, we hebben die avond ontzettend gelachen, vooral om niets. Tijdens het tandenpoetsen verricht Hanny de daad van de dag, een van de padvindertjes, jaar of zeven, moet huilen en spreekt Spaans? Hanny neemt haar onder haar hoede en ze leven nog lang en gelukkig (blijkt dat ze geen wc papier bij zich had, tja dat had ik er ook niet van begrepen).

Dag 28 Assisi rustdag
Omdat we ruim in de tijd zitten nemen we een dagje rust om Assisi te bekijken. Er zijn honderd en een kerken te bezoeken, dus keuze zat! ’s Ochtends prutsen we eigenlijk maar wat aan, even de was doen en even lekker lezen, even niets doen is eigenlijk ook wel lekker.
Rond de middag lopen we naar Assisi toe, vanaf de camping is het een redelijke tippel en het kwik stijgt ook al naar de 30 graden heb ik het gevoel. We beginnen onze kerkentocht bij de San Rufino. In de kerk bevindt zich ook een galerij met schilderijen van Paus Johannes Paulus. We vragen hier om een stempel en krijgen deze is de boekenshop, een erg leuke vrouw helpt ons.
Via de routebeschrijving van het gidsje dat we hebben aangeschaft (wat een goede voorbereiding!) lopen we verder naar de Basiliek Sante Chiara (Hanny zegt Klaartje). Als we binnenlopen wordt ons een doek aangereikt, we kijken er wat vreemd naar en beseffen dan: die moeten we om doen.. Onze korte broeken zijn te kort! Terwijl we van die hele mooie duo penotti benen hebben. De kerk an sich is erg indrukwekkend. Helaas hier geen stempel.
Onze weg vervolgd zich naar de San Fransesco. Tussendoor willen we nog even pinnen. Terwijl ik geld uit de muur trek staat Hanny alweer te kletsen. Met een echtpaar dat te voet onderweg is naar Rome! Een beleving op zich. Ze zijn al sinds begin mei onderweg. Op het moment hebben ze een aantal rustdagen in Assisi, maar rust krijgen ze weinig. Ze zijn een monnik uit Valkenburg tegengekomen en die leidt hun daar rond. Een bijzondere ontmoeting.
De San Fransesco is een verhaal apart. We halen meteen een stempel in de informatie stand, heel leuk. Vervolgens worden we geweigerd door een nogal strenge bewaker, want onze korte broekjes. Hij kijkt net alsof we in ondergoed rondlopen (wat we ook wel doen, ’s ochtends vroeg…). We kunnen een pareo krijgen, mits een vrije gift. Enne, silence, want ja, we zijn in de kerk..
De kerk is te vol met mensen om echt te kunnen genieten, overal lopen mensen. Ook bij de graftombe van Fransiscus is het een komen van gaan. Hanny en ik kijken vol verbazing naar de mensen die in tranen uitbarsten, knielen, de tombe kussen en bidden. Misschien zijn wij daar iets te nuchter voor.. Een beetje melig worden we wel van de hele situatie.
Na 6 uur kerkbezoek besluiten we terug te keren naar de camping, dat is nog een hele reis. Eenmaal boven moeten we meteen onder de douche. Helaas wordt de douche overstroomt door padvindertjes die ook op de camping staan. Dan maar uit nood een wijntje drinken. Na een leuke avond op het terras bij het geweldige zelfbedieningsrestaurant (een rij van 10 mtr.) kruipen we voldaan ons tentje in.