Reisdagboek Romereis Hanny

Woensdag 6 juli 2011
Goor – Oosterhout – 110 km
Na lange tijd van voorbereiding, sparen en regelen is het dan eindelijk zover: de pelgrimstocht van Immy en mij naar Rome. We worden uitgeluid uit de HH Petrus & Paulus in Goor, waar om 9.00 uur een reguliere dienst is. Johan maakt foto’s, Kasper parkeert de bus op het kerkplein (later snap ik pas waarom), Oskar en Gerjonne zijn er, Immy’s ouders, vMonteel familie, bekenden en collega’s. Ook Chris Bultman van de stichting Noi si Voi is aanwezig. De kerk zit bijna vol. Immy en ik zijn best een beetje zenuwachtig. De fietsen staan voor in de kerk. Pastor Ogink leidt de dienst en heeft het thema pelgrimeren er prachtig in verwerkt, ook het goede doel waar wij voor fietsen: een noodaggregaat voor de zorgboerderij in Gagesti, Roemenië. De Stichting Noi si Voi zet zich in om geestelijk gehandicapte jongeren in Roemenië een menswaardiger bestaan te geven. De zorgboerderij is inniddels in gebrui, de geiten worden gemolken en er kunnenstraks 15 jongeren werken.
Dan volgt de zegen en krijgen we de eerste stempel in ons pelgrimspaspoort. Daarna een emotioneel afscheid. Kasper, Oskar en Gerjonne hebben een prachtig spandoek aan het MBB-busje opgehangen, met de titel : Afzien is leuk. Clemens Geerdink van het Hofweekbld maakt foto’s, we mogen elke week een stukje opsturen, zij gaan onze reis volgen.
En dan, zoen, zoen, vertrekken we echt, onder groot applaus. We zijn stil en beduusd als we door Het Weldam naar Diepenheim fietsen.
In Barchem ontmoeten we op een bospad een ouder echtpaar. Waar gaan jullie naartoe? Naar Rome. Ja, grapje zeker. We komen aan de praat, ze zijn zelf in Rome geweest en “hij” heeft zelfs gecollecteerd in de Friezenkerk, ons einddoel. We krijgen een leuke tip: op het St. Pietersplein is één tegel, en als je daar op gaat staan, zie je maar één pilaar. Wij zijn nog niet met Rome bezig.
In Bronckhorst op het terras schuiven Ton Besling met vrouw en hond bij ons aan, ik laat nog gauw een folder achter.
Langs de IJssel via Olburgen naar Doesburg. Harde wind tegen en veel regen. Eindbestemming is Oosterhout, vlak bij Nijmegen. Prachtige camping aan de Waal, de Grote Altena, een onthoudadresje.

Donderdag 7 juli 2011
Oosterhout – Lottum – 81km
Lekker geslapen en we vertrekken richting Nijmegen. Wel veel tegenwind, maar dat zijn we op de dijk wel gewend en we herkennen veel van onze eerder gefietste LF3-Maasroute.
Maar Immy heeft een zere kont. Pauze in Gennep, en we zoeken een fietsenmaker. Hij adviseert een Tempur-zadel (jawel, van de matras). Het gaat gelijk een stuk beter, aan te bevelen voor iedereen die gauw zadelpijn heeft. Als het niet bevalt, mag ze het terugbrengen…
Vlak voor Venlo vinden we een camping aan De Waal, de Maashof. Volgens ons boekje De Rozencamping, niets teveel gezegd: de campingeigenaar wacht ons op in zijn rosarium naast de veerboot. Alles ruikt naar rozen, de kussens zijn van stof met rozen en op het menu staan rozenwijn, rozensaus en rozenijs! We drinken een pilsje op het terras en lopen via het rosarium naar Het Rozenveld om de tent op te zetten. Een caravan met voortent heeft begonia’s geplaatst in bloembakken, zeker ontheffing gevraagd. Even bellen met thuis en we horen dat Kasper gister bij ons vertrek nogal wat mensen moest troosten. Maar daar is hij heel erg goed in!
We hebben een wegwerpbarbecue gekocht met lekkers en al etend maken we kennis met de buren. Ze reizen met camper en hij heeft een heel zwaar motorongeluk gehad en zal nooit meer lopen, zij zit er helemaal doorheen. Zo heeft ieder zijn eigen verhaalt, ze wensen ons een behouden reis.

Vrijdag 8 juli 2011
Lottum – Echtzsee – 111 km
Wekker om 7.00 uur, vertrek om 8.30 uur. Immy fietst weer als een tierelier met haar nieuwe zadel. Komt goed uit, we moeten pal tegen de wind in op weg naar Roermond en halen soms maar 12 km/uur. Na de koffie besluiten we de terugreis te gaan regelen, het zal nl. niet meevallen om in augustus in Rome een spontane ticket te krijgen en we willen beslist de fietsen meenemen. We boeken terug op dinsdag 9 augustus vanuit Rome naar München met de nachttrein, en woensdag 10 augustus van München naar Enschede, waar we tegen de avond aankomen. Gelukkig, dat is geregeld. Immy krijgt de bevestiging per mail, we moeten via internet betalen en kunnen dan op elk groot station in Duitsland de kaartjes ophalen. We halen nog een stempel in de Münsterkerk en een krant vanwege de ramp bij de ingestorte Grolsch Veste van FC Twente.
Dan weer op pad. Om 16.00 uur moeten we de keus maken: nu stoppen op de camping in Paarlo, of de volgende camping nemen, ca. 55 km verderop. We besluiten dat dat nog wel haalbaar is, maar komen onszelf behoorlijk tegen. De camping is een recreatieterrein aan de Echtzsee, ik had al gebeld. De keuken is tot 21.00 uur open. We trappen als gekken en komen er om 20.45 uur met rode koppen binnenvallen. Veel bekijks vanaf het terras, maar het biertje smaakt goed en we kunnen nog eten. We hebben 12 uur op de fiets gezeten. De waard zegt: jullie gaan zeker naar Rome. Met de route van Reitsma? (hij kan het alleen niet zo goed uitspreken). Er komen hier jaarlijks wel 400 Hollanders overnachten die naar Rome gaan. En hij haalt zijn schouders op.
In het donker de tent opzetten en dat was het dan. Even Johan bellen, hij zegt: drink nog lekker een glaasje wijn. Maar het restaurant is al dicht en we hebben geen boodschappen kunnen doen, dus… douchen, tanden , poetsen en naar bed. Hij zegt: dan drink ik er wel eentje voor jullie, de schat!

Zaterdag 9 juli 2011
Echtzsee – Remagen – 97 km
Vanmorgen worden we op de proef gesteld. Het heeft geregeld, de tent is kleddernat, we hebben geen boodschappen gedaan, dus geen ontbijt. We willen eerst de faktuur betalen en de site bijwerken en daarna ergens ontbijten en weer op pad. Maar de dongel weigert, geen internet in het buitenland. Bellen met Johan en T-Mobile, er is iets fout gegaan, eind van de dag moet het lukken. Dan gaan we maar. Dan blijkt dat Immy’s band leeg staat. We pompen bij, maar het helpt niet echt, waarschijnlijk is het ventiel kapot, maar weten wij veel. Ik neem bagage over en we ploeteren 10 km naar Düren, de dichtstbijzijnde grote stad. Daar vinden we een fietsenmaker, de binnenband wordt vervangen, buitenband (der Mantel) blijkt rafelig, dus ook maar vervangen. Immy baalt, de fiets is net nagekeken. Maar het moet wel gebeuren! Daarna zelf ontbijten (een goede boer zorgt eerst voor zijn vee) en dan weer op pad.
Nog een klein stukje langs de oever van de Ruhr en dan richting oosten met de wind in de rug. Klimmetjes van 7% en 9%, wel zwaar, maar goed voor de benen en voor de moraal. We fietsen tussen de akkers door, voor velen in dit gebied is dit een normaal beeld. Als we aan het eind van een weg links gaan waar we rechts moeten, holt een man van het veld naar ons toe en wijst dat we rechts moeten. Inmiddels kijkt hij op zijn telefoon hoe laat het is en schudt zijn hoofd. Met prachtig weer bereiken we om 19.00 uur de Rijn bij Remagen, MAGISTRAAL, zoals ik al aan Oskar sms-te.
Prachtige camping Goldene Meile,waar we medefietsers ontmoeten. De kantine zit vol, der Mannschaft moet spelen, maar verliest van Japan. Iedereen druipt stil af.

Zondag 10 juli 2011
Remagen – Koblenz – 50 km
We ontbijten voor € 5,00 (per persoon) op de camping. Nog even rondneuzen in Remagen. Als je hier een stempel in de kerk wilt halen, moet je goed plannen, op zondag zijn er drie Heilige Messen, dat lukt dus niet. We fietsen een prachtige route langs de Rijn. In Andernech bezoeken we de Liebfraukirche, maar er is niemand voor een stempel. Als we buiten komen treffen we een man, die zegt: Hollanders zeker? Ja, dat zie ik meteen. Ik woon al 30 jaar in Duitsland en ga nooit meer terug. Holland is niets meer, priemt zijn vinger naar ons. En dat komt door jullie regering en die van België. De frustratie spat er af. Ik wens hem nog een fijne dag.
We komen in Koblenz en zijn zeer onder de indruk. Hier komt de Moezel samen met de Rijn en het Deutsche Eck wordt gemarkeerd door een kolossaal ruiterstandbeeld van keizer Wilhelm 1. De Rhein-Mosel camping aan de oever van de Rijn is net vernieuwd. We zetten hier de tent op. Schitterend design toiletgebouw, Jan des Bouvrie zou zijn vingers er bij af likken. Lekker eten in de stad. Een geweldig dweilorkest uit Venlo, Sjengeleboem, komt de boel een beetje opvrolijken.
Morgen met de rondvaartboot naar Bingen!

Maandag 11 juli 2011
Koblenz – Bingen – 66 km boot en 8 km fiets
Wekker om 07.00 uur, hoezo vakantie? Gisteravond nog tot 23.30 uur met de laptop in het toiletgebouw gezeten om de site bij te werken en een berichtje naar Hofweekblad te sturen. Het goot pijpenstelen, dan biedt een trekkerstentje weinig beschutting, maar wij samen met tafeltje en flesje wijn in het toiletgebouw gaf wel aanleiding tot veel socializing: mensen uit Kampen die familie zijn van die en die uit Sloten; Australiërs die $ 5.500 hebben betaald voor een overtocht om in Europa te gaan fietsen. Schatten zijn het, hij is 63 en wil vóór einde van de Tour de France in Parijs zijn, stel dat een Aussi wint! Als ze niet meer kunnen fietsen, gaan ze wel in Australië rondtoeren. Om 09.00 uur aan boord van de KD Goethe tot aan Bingen, langs de Loreley (idee van mijn collega Frans Nije Bijvank). We kunnen geen burcht, kasteel, ruïne enz. meer zien en zijn om 15.00 uur zo lui als een draak. Camping in Bingen aan de Rijn, morgen weer fietsen!

Dinsdag 12 juli 2011
Bingen – Hemsbach – 106 km
Om 08.30 uur op de fiets, we hebben er zin in. We nemen afscheid van de Rijn en fietsen door de Bovenrijnvlakte. Pittige klimmetjes, 10% en erg warm. We stoppen wat vaker om extra te drinken. Stempel in de St. Georg in Nieder-Olm, pauze in Nierstein. Even bellen met Arend, vanavond is de laatste raadsvergadering voor het zomerreces, 10 moties, veel succes! In Nierstein gaan we met de veerboot de Rijn over. Veel dijkjes en onverharde fietspaden, maar wel een prachtige route.
We ontmoeten een jongen op de fiets die vraagt bij wie hij kan doneren. Hij fietst zelf naar Noord-Italië, maar had onze reis gevonden op de site van Reitsma. Hij fietst met GPS en kan ons melden dat het 42 graden Celcius is. Marco Joncherius, hartelijk dank! Wij wensen jou een veilige fietstocht.
’s Middags fietsen we in regen en onweer en vinden na veel moeite Camping Wiessensee. Morgen naar Heidelberg.

Woensdag 13 juli 2011
Hemsbach – Walldorf – 48 km
We worden wakker en de wereld om ons heen is één grote regenbui, het valt met bakken naar beneden. We ontbijten in het toiletgebouw. Pas tegen de middag klaart het iets op en pakken we de tent , kletsnat in. In de buien naar Heidelberg, eerst koffie in een restaurantje in Altstat, overal laten we plasjes achter. Dan even rondkijken, Heidelberg wordt beschreven als één van de mooiste steden van Duitsland. Wel studentenstad, condoom-automaat op het toilet; jongeren spreken in alle talen en iedereen zit achter een groot glas bier. Maar één muziekstudent leeft zich uit op het orgel in de Heiliggeistkirche.
Als we verder willen, stortregent het. We overwegen een hotel, maar bij nader inzien toch maar naar de volgende camping, 10 km. Even buiten Heidelberg horen we iemand Immy roepen: het is Rien Roeleveld die vanuit Rome naar Hengelo fietst. We vroegen ons al af of we hem tegen zouden komen. Zoen, zoen, zoen; beng, beng, beng met de helmen tegen elkaar. Hij heeft hard gefietst en overnacht in hotels. Hij vertelt enthousiast hoe zwaar de passen in de Alpen zijn. We vergeten een foto te maken. Sorry Rien, je zag er juist zo knap en sterk uit. Maar de deal voor de sponsoring als we elkaar zouden tegenkomen, staat!
We nemen afscheid en fietsen door naar de camping. Het is inmiddels droog, gauw naar de pizzeria.

Donderdag 14 juli 2011
Walldorf – Schellbronn – 94 km
Vroeg vertrokken, ondanks alle symbolen waar de camping (Walldorf-Astoria) over beschikt,is er geen koffie of broodje te verkrijgen. We vinden een Konditorei en ontbijten riant.
Mooie route door het Wald, en we stoppen even bij het prachtige slot van Bruchstal. De noordenwind die Rien ons beloofd heeft, laat het afweten , maar we zijn al lang blij dat het droog is.
Heerlijke stop bij Walk’sches Haus in Weingarten, Flammkuchen. Goede bodem en dat was ook wel nodig. Vanaf Pforzheim naar de camping nog 10 km, maar we hebben er wel twee uur over gedaan. Een erg Fahrunfreundliche stad, erg druk op het eind van de middag, het verkeer suist in rijen langs ons heen. We hebben ook nog boodschappen mee den dan volgt een behoorlijke klim, 11 km, 5 à 7%. Uit alle poriën lopen straaltjes, met alle bagage (20 kg) is het gigazwaar. Maar we komen boven.
We zijn laat op de camping, tent opzetten, douchen, kleding wassen en bijna in het donker koken. Eindelijk in de tent is het steenkoud, we slapen er slecht van.

Vrijdag 15 juli 2011
Schellbronn – Tübingen – 65 km
Vanaf nu is het gedaan met de vlakke etappes, meldt het boekje van Reitsma enthousiast. Dat hadden we al gemerkt. Na wat kleine klimmetjes komen we in Weil der Stadt, een prachtig oud stadje. Hier nemen we even de tijd. We bezoeken de St. Peter und Paul en kunnen bij het klooster een stempel halen. Koffie met een broodje en dan weer op de fiets.
De klimmen blijven vanwege de zware bagage lastig, daar moeten we nog iets op bedenken.
Inmiddels fietsen we een prachtige route door Naturpark Schönnbuch, voormalig jachtterrein van de koningen van Württemberg.
We eindigen in Tübingen, leuke camping. Het trekkersveld staat bommetje vol, ook veel Nederlanders en we ontmoeten meer mensen die we al eerder hebben gezien. Iedereen heeft een mening over die en die klim en geeft tips waar je op moet letten.
We eten gezellig in de stad en werken daarna in de Gaststube van de camping de site bij. Henk Klooster belt of ik zaterdag in het radioprogramma wil. We kletsen nog even met het echtpaar dat de camping runt over familiebedrijven, dann machen sie schluss!

Zaterdag 16 juli 2011
Tübingen – Sigmaringen – 74 km
We staan vroeg op, want we hebben vandaag de beklimming van de Schwäbische Alb op het programma staan, de grootste klim is van Tallheim naar Melchingen, 4 km 7%.
Maar eerst overleg ik met Immy over de bagage. We hebben aardige mensen ontmoet uit Den Bosch, die met stormschade aan hun camper al een paar dagen op de camping in Tübingen staan. Inmiddels is er iemand van Camperglass uit Eindhoven aan te pas gekomen om hun voorruit te vervangen. Ze vinden het geen probleem om wat bagage van ons mee terug te nemen. Dus eerst de tassen reorganiseren, kookspullen weg en verder alles wat er pertinent niet nodig hebben. Zo gaan de voortassen van de fiets. We wisselen adressen uit, ze wensen ons goede reis en daar gaan we.
De fietsen voelen goed en het stuur is makkelijker in bedwang te houden. De klim gaat ook goed en zonder af te stappen fietsen we naar boven.
Daar is de Alb een golvende hoogvlakte met leuke dorpjes en prachtige fietspaden. We volgen het riviertje De Lauchert vanaf de monding tot River met watervallen. Het is mooi weer en we bereiken redelijk op tijd Sigmaringen, leuke camping aan de Donau. De stop moet hier, de volgende camping is 40 km verderop. Ook hier een overvol trekkersveld, met veel bekenden, maar het is ook een camping voor grote groepen, vooral veel jeugd. We staan naast een voetbalteam, F-jes, de ballen vliegen alle kanten op. Ook veel muziek en hard geklets, wel tot half twee in de nacht. We vinden het asociaal, de eerste fietsers vertrekken al om acht uur ’s morgens.
Wij moeten morgen naar Bregenz, eind van de eerste etappe.

Zondag 17 juli 2011
Sigmaringen – Bregenz – 94 km
Door alle herrie niet lang, maar wel goed geslapen. De lege flessen liggen over het hele terrein verspreid. Broodje uit de hand waar we letterlijk wat jam op “smeren”, geen bestek meer. Immy tovert twee bekers koffie tevoorschijn. Het begint te motregenen, een fietsechtpaar dat we hebben ontmoet ziet het niet meer zitten. Terugreis met vliegtuig al geboekt, ze zijn bang dat ze Rome niet halen en nu ook nog die regen…. Wij vertrekken, we hebben maandag in Bregenz een rustdag ingepland en al een afspraak gemaakt met een Fahrradhersteller om even de fietsen na te kijken. Toch wel handig, zo’n klein laptopje en toegang tot internet. Het motregent en we fietsen nog 10 km langs de Donau. Het regent en we stoppen voor koffie en een heerlijke gulaschsuppe. De waardin zegt onverbiddelijk dat het vandaag niet meer droog wordt. Ze heeft erg met ons te doen, we hebben de jassen buiten laten hangen maar laten wel plasjes achter. Vroeger was het seizoen van april tot september dan had je goed weer, zegt ze. Jetzt ist alles zerztört. Ik hoop van niet.
We gaan verder, het giet. Tot aan de Bodensee, bij Langenargen willen we de boot naar Bregenz nemen. Die is net vertrokken, uurtje wachten. Dan aan boord, we worden weer een beetje warm. In Begenz van boord, het stortregent, 3 km fietsen naar de camping. Hoe moet je nu een tent opzetten? Dan maar onder de luifel van het toiletgebouw. Lekker douchen en eten, morgen rustdag.

Maandag 18 juli 2011 – Bregenz, rustdag – 20 km
We worden wakker in een droge tent, veel aanloop van iedereen op de camping die het toiletgebouw bezoekt. Het is inmiddels droog. We pakken de tent op en verhuizen naar een plekje onder de bomen. Ontbijten en dan de fietsen naar Radcult brengen voor een onderhoudsbeurt. Het is druk en Bruni regelt alles tegelijk. Kom de fietsen om 5 uur maar ophalen. Boodschappen doen en wat rondgengelen in Bregenz. De kerk is open, maar niemand voor een stempel. We huren fietsen om weer terug naar de camping te gaan, ruim 3 km. Wassen, website, kaartjes schrijven, het regent weer. Dan de fietsen weer ophalen en hapje eten in Bregenz. We hebben van de Bodensee nauwelijks iets gezien. Morgen snel weer verder…..

Dinsdag 19 juli 2011 – Bregenz – Braz – 82 km
Na een koude nacht vertrekken we uit Bregenz, met een stempel van de camping. Nog een stukje langs de Bodensee en dan richting Alpen. Het tempo zit er goed in, stop in Feldkirch, even weer zoeken naar de goede route en langs tunneltjes, bruggetjes en watervallen zijn we om half 5 in Bludenz. Het regent hard, schuilen en koffie. Dan toch maar een begin gemaakt met de beklimming van de Arlbergpas, zo’n 10 km tot aan Braz. Hier zijn twee campings, we fietsen de eerste voorbij en nemen de tweede. De lucht is donkergrijs, het regent, en we kunnen de bovenkant van de berg niet eens zien. Bij inschrijving horen we dat er een weeromslag komt en dat sneeuw wordt verwacht. Het is dus nog maar de vraag of we morgen wel kunnen fietsen. Als het weer te slecht is, wordt de pas afgesloten. En afgezien van naar boven komen klimmen, is een afdaling in de regen van 13 tot 16% in de mist veel te gevaarlijk. Afwachten dus.
Douchen en eten. De douches zijn heerlijk, het is meer een wintersportcamping, dus goed toegerust. Eten moeten we in één van de twee Gaststubes in het dorp. We lopen terug, de eerste is met vakantie, de tweede is 2 km verderop, bij de camping waar we als eerste voorbijgefietst zijn…..
Het is een hele sjieke tent, we komen met natte regenkleding binnen, eten van de kleine kaart met ons standaarddrankje: een weissen Bier. Ze zoeken het maar uit!

Woensdag 20 juli 2011 – Braz – Pettneu – 18 km fiets en 40 km trein
Het heeft de hele avond en nacht geregeld. Er moet een voortent al met een dekzeil worden afgespannen vanwege lekkage. Wonder boven wonder blijft ons piepkleine tentje droog en we slapen heerlijk.
De campingeigenaar waarschuwt ons vanmorgen om niet de pas op te gaan, het is te gevaarlijk. Het is 2 graden Celcius boven en er wordt nog steeds sneeuw verwacht, bovendien hangt er veel bewolking. We balen ontzettend, maar als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. We besluiten om met de trein te gaan. Weer een kletsnatte tent inpakken, terugfietsen naar Bludenz waar we gisteren zo hard voor geklommen hebben (ie boert achteruut, zou mijn vader zeggen) en daar blijkt de trein naar St.Anton am Arlberg net vertrokken te zijn. We moeten drie uur wachten, de trein rijdt weer om 15.00 uur, we moeten voor de fietsen dubbel tarief betalen.
Eerst koffie om weer warm te worden, vooral koude handen en voeten door de regen. We laten de fietsen op het station en lopen de stad in. De St. Laurentiuskirche en de kapel zijn geopend, maar niemand voor een stempel. Evenals de campingtarieven wordt in de kerk de prijs voor het branden van een kaarsje ook hoger, vanaf € 0,40 tot hier € 0,70!
Dan eindelijk in de trein. We hebben direct een half uur oponthoud door een storing aan een tegemoetkomende trein, wij weer…. Daarna een stukje koude afdaling in de regen naar de Panoramacamping van Pettneu. We treffen weer medefietsers, lekker even kletsen, morgen misschien de Reschenpass?

Donderdag 21 juli 2011 – Pettneu-Nauders – 80 km
Deze dag is een absolute topper in onze expeditie!
Wekker om 7.00 uur en Immy zegt: Han, de zon! Ik doe één oog open, het is geen droom. We springen uit de tent, het is prachtig helder en de zon is al warm. Inpakken, ontbijten en wegwezen!
We hoorden gisteren van een Belgisch stel dat wel de Arlbergpass had gefietst en boven helemaal geen zicht had. We hebben dus toch de goede keus gemaakt om met de trein te gaan, je blijft toch eerst nog een beetje twijfelen….
Afdaling langs de Panoramastrasse van Arlberg, we raken niet uitgekeken, zo mooi. We blijven foto’s maken van bergen waar de witte huisjes tegenaan geplakt zijn, kerktorentje en de Alpen met sneeuw op de achtergrond. Jumbo kan er zo 1.000 stukjes-puzzels van maken.
Koffiepauze in Prutz en even naar Schlecker, ik moet likdoornpleisters hebben. Nou, leg dan maar even uit wat likdoorns zijn. Iedereen denkt mee en dan komen we uit op Hühneraugen (wie dit leest, doe er je voordeel mee).
We vervolgen de Via Claudia Augusta, de oorspronkelijke Romeinse weg waarvan de fietsroute met Europees geld is aangelegd. Na Pfunds fietsen we een klein stukje door Zwitserland, daarna de klim van 6 km en 7% naar de Norbertshöhe, richting Reschenpass. De klim is zwaar, maar goed te doen. We stoppen onderweg nog om foto’s te maken.
In Nauders boodschappen doen en dan richting camping: een klein veldje achter een tankstation voor € 13,40. Er is een gebouwtje bij met voorzieningen, we douchen en er is een wasmachine.
Pizzeria op de grens met Italië, kortom: een dag om in te lijsten!

Vrijdag 22 juli 2011 – Nauders – Merano – 86 km
Een koude nacht, fleecevest en lange broek aan in de slaapzak, mooi makkelijk, hoef je je ook niet om te draaien!
We ontbijten en volgens het fietspad langs de Reschensee, volgens het boekje 5 km licht op en af, maar wel met 13% klim. Koffiepauze in het prachtige stadje Glurns. We bezoeken de Benediktkirche, kaarsjes weer € 0,30, maar niemand voor een stempel. Langs de prachtige Via Claudia Augusta (het Europees geld is goed besteed) dalen we af naar Meran/Merano. Hoe de route ook loopt, de rivier Etsch (Duits) of Adige (Italiaans) wijkt met haar kristalblauwe water niet van onze zijde.
Meran/Merano is een leuk stadje, met promenade. Volgens mijn gevoel is de camping een gemeentecamping. We zetten de tent op en eten in de stad. Nog even langs de gotische Dom en de promenade, dan terug naar de camping. We ontmoeten een medefietser op weg naar Sicilië die we al in Schellbronn hadden ontmoet. Zijn vriendin reist twee weken per auto achter hem aan. We merken dat dit hem helemaal uit zijn fietsritme brengt. Voor ons is het wel: samen uit, samen thuis!
Terug op de camping onweert het en het regent de hele nacht. Morgen maar zien…..

Zaterdag 23 juli 2011 – Merano – Kalterer See – 64 km
We volgen het fietspad langs wijngaarden en appelbomen. We weten nog geen eindpunt, in dit gebied zijn er weinig campings, soms wel 80 km uit elkaar, dus daar moeten we goed op letten. Rond de middag breekt de zon door en we besluiten Bolzano te gaan bekijken. Terrasje en de Dom, erg indrukwekkend, maar geen stempel. De terrasjes in de smalle straten zitten vol en voor het Südtiroler Archäologiemuseum staat een lange rij, sommigen staan zelfs de krant te lezen. Hier is Ötzi te bekijken, de 5300 jaar oude mummie die in 1991 onder het ijs van de Ötztaler Alpen werd gevonden. We geloven het wel, hij loopt niet meer weg.
Eindpunt voor vandaag is de Kalterer See. Het begint te regenen en als we over zijn giet het. Eerst maar iets drinken op het terras, het is er best gezellig. Tent opzetten, douchen en eten. Het blijft plenzen en we belanden weer met een glas wijn in het toiletgebouw. We vinden dat we in deze fietsvakantie al genoeg water hebben gezien en beloven elkaar om niet meer te gaan fietsen als het regent.
Internet is niet beschikbaar en we horen via Johan van het drama in Oslo waarbij 85 jongeren zijn doodgeschoten. Het is allemaal erg onwerkelijk.

Zondag 24 juli 2011 – Kalterer See – Brentino – 115 km
Als we opstaan is het bewolkt, maar droog. Immy heeft broodjes gehaald en we ontbijten naast de tent. Drup, drup, het regent al. Gauw de tent inpakken en dan vertrekken we dus toch in de regen. Maar rond de middag klaart het op, we zien het helemaal weer zitten. Maar goed ook, we hebben een lange etappe tot aan de volgende camping.
We fietsen weer de hele dag langs de Adige, sommigen vinden dit saai, maar wij houden er wel van. Het water is altijd in beweging, het fietspad is vaak nieuw en prachtig geasfalteerd. We verlaten het Duitse taalgebied en ineens spreekt ook niemand nog een woord Duits.
Koffie in Trento, we fietsen door. In Rovereto bellen we camping Révéna in Brentino, die in het boekje van Reitsma wordt omschreven als boerderijcamping. Er is nog plek, we kunnen er niet eten, maar wel iets te drinken krijgen. Pizza dus in Rovereto, dan nog een klein stukjes.
We treffen een bijzonder plekje op aarde aan, een verbouwde boerderij met 10 kamers voor Bed & Breakfast en een klein campingterreintje waarvoor in een deel van de boerderij douche/toilet is aangelegd, er staat zelfs een Indesit wasmachine. Een prachtig jong stel runt dit gebeuren. Hij spreekt redelijk Engels, het is zijn ouderlijk huis. Er zijn wijngaarden, een deel van de druiven gaat naar een community, van de rest maakt hij zelf wijn voor familie en eigen gebruik. Die hebben we uiteraard geproefd: heerlijk!
We ontmoeten een tandartsechtpaar uit Utrecht; Pierre uit Leipzig en nog een zonderling Duits figuur die veel moeite heeft om te communiceren en die ik Catweazle noem. We hebben er een leuke avond en zitten nog even gezellig met elkaar.
In Immy wordt een nichtje herkend en zo bekijken we het hele familiealbum. Dan vroeg naar bed, morgen naar Verona.

Maandag 25 juli 2011 – Brentino – Verona – 46 km
Het is een prachtige morgen, we ontbijten in de boerderij en willen vroeg vertrekken. Pierre uit Leipzig wil nu ook naar Rome en vraagt ons boekje in te zien en Catweazle heeft ineens ook belangstelling. Hij fietst langs de Adige va Merano tot Verona. Rome moet later.
Na de middag bereiken we camping Castol San Pietro, op een plateau boven op de berg bij het Castel San Pietro. We hebben na het ontbijt niets meer gegeten, het is warm en we hadden een zware klim naar boven. We zijn moe en ik ben misselijk, maar we moeten tot 14.00 uur wachten om in te schrijven. Met wat lauw water uit de bidon wachten we, er is verder niets te verkrijgen. We krijgen een plekje aangewezen, de camping is klein en het staat tentje aan tentje. Veel jongeren; rasta, drank en dope. Ik noem het een Dreadloch Holiday camping. En dan het sanitair: als in een kraakpand, hurktoiletten waar van alles al alle kanten op is gespat, brrrr! We gaan de stad in, maar na vier dagen fietsen langs de Adige valt de drukke warme stad even tegen. We moeten allebei omschakelen. Eerst koffie met een broodje.
Dan naar de beroemde Arena, de kerk San Zeno waar we geen stempel kunnen krijgen en het Casa di Giuliette (huis van Julia uit Shakespeare’s Romeo en Julia). We eten op de Piazza delle Erbe en laten met een glas bier in de hand een foto maken die we naar Kasper mailen, hij wordt morgen 28./
Terug naar de camping, even bellen met Arend, het is reces op de raadsgriffie. Dan nog even nazitten met een glaasje wijn!

Dinsdag 26 juli 2011 – Verona – Montagnana – 62 km
We laten het plateau met de ongelukkige toiletten achter ons en fietsen nog even langs de San Stefanokerk waar we een stempel krijgen. Daarna naar de basiliek de Duomo. De pracht in deze kerk is niet op foto’s vast te leggen, het is schitterend. En we krijgen er spontaan een stempel. Dan is het nog een heel gepuzzel om Verona uit te fietsen, maar samen lukt het. Het lijkt wel of hier een claxon op een auto belangrijker is dan dat er vier banden op zitten.
Op naar Montagnana, 57 km door een vlak boerenland tussen maïsvelden door, het zou Markelo kunnen zijn, maar hier worden ook nog druiven, appels, meloenen en perziken verbouwd. Een simpele route, niet erg, we zitten nog vol indrukken. We nemen afscheid van de Adige en bereiken vroeg in de middag de jeugdherberg, waar we in de tuin de tent kunnen opzetten. Hier duurt de pauze tot 15.00 uur. Eerst boodschappen doe. Er zijn al meerdere Nederlandse fietsers en zo kamperen we hier met vier tenten, best gezellig. Even bellen met Kasper voor zijn verjaardag. Hij gaat uit eten met Arnold en Annelie, daarna komen Oskar, Gerjonne en Johan nog even borrelen.
In tegenstelling tot het belabberde sanitair gisteren hebben we hier de beschikking over een complete badkamer met douche, toilet e wastafel. En dat voor € 20,00! ’s Avonds eten we in het stadje dat helemaal ommuurd is, en branden nog even een kaarsje in de Duomo.

Woensdag 27 juli 2011 – Montagnana – Ferrara – 84 km
Het is zo’n dag, we komen iet goed op gang. Na het ontbijt fietst ieder zijn eigen weg, sommigen zien we terug in Ferrara. We hebben goed geslapen, maar zijn allebei een beetje moe. Mijn voetzolen doen zeer, Immy is niet fit, kortom: we zijn een beetje aan het hannesen. Sinds de Bodensee fietsen we ook al onafgebroken iedere dag, tijd voor een rustdag. Die plannen we in bij Ravenna aan de Adriatische kust. De fietsroute door de Povlakte is net als gisteren rustig en nogal Hollands, en bovenal helemaal vlak. De mensen zijn viendelijk, iedereen groet elkaar.
Koffie in Lendinara, even zoeken en we zijn weer op de route. Bij een kapelletje moeten we linksaf, ik stop voor een foto. Hier staat een oude man ons enthousiast de goede richting te wijzen. We kunnen nog wel zwemmen in de Po, gebaart hij met pretoogjes. Ik zet hem op de foto, ijdeltuit!
De Molina al Pizzon is een gerestaureerde watermolen bij Fratta Polésine, het lijkt een subsidieproject. Het restaurant is klaar, maar we hebben geen watermolen gezien. We eten er meloen met ham, de waard is erg vriendelijk en lijkt op Jos (van Boer zoekt vrouw), knappe man dus. Zijn Engels is gebrekkig en dat is een opvallend probleem, ook de jongere generatie. De mannen kunnen zich verstaanbaar maken, maar de vrouwen nauwelijks.
We eindigen in Ferrara, mooie gemeentecamping met ruime plekken. Het echtpaar uit Utrecht is hier, zij gaan naar Venetië en vliegen dan terug naar Nederland; en Paul (naar Sicilië) en Marieke (met de auto). Altijd leuk om met elkaar ervaringen uit te wisselen zonder dat je elkaar kent.
We gaan nog even de stad in, maar zowel het eten als Ferrara vallen tegen.
Dit was de laatste etappe in het tweede boekje, morgen we aan het laatste deel door de Apennijnen naar Rome.

Donderdag 28 juli 2011 – Ferrara – Punta Marina – 105 km
Ondanks dat we weten dat we een lange rit hebben, lukt het niet om op tijd te vertrekken. Teuten en treuzelen en dat nog wel met zulk mooi weer. Ruim na 10 uur op de fiets, omfietsen vanwege wegwerkzaamheden en dan nog even de Dom (12e euw) in Ferrara bekijken, helemaal beschilderd vanbinnen. Op de voorgevel wordt een detail uit het Laatste Oordeel uitgebeeld.
En dan op pad, aan de hand van de routebeschrijving Ferrara uit. Ook dit is een drukke stad en het lijkt wel of iedereen met een mobieltje loopt, jong en oud en vooral moeders achter de kinderwagen.
Weinig bijzonders te zien onderweg, de route gaat langs boerderijen, boomgaarden en akkers. Het is ingepolderd gebied met lange, rechte wegen. Het lijkt wel een beetje op de Noordoostpolder. Maar de mensen zijn vriendelijk en iedereen groet.
Vlak voor Ravenna zien we de Vallid i Comácchio, een prachtige lagune waar we zelfs flamingo’s zien. Met het pontje over de Reno en dan moeten we onze weg zoeken in het drukke Ravenna, via de Via di Roma. De campings aan de kust vergen nog 8 km. Hier is het weer zoeken, maar uiteindelijk belanden we op het park van Camping Adriano.
We blijven hier twee nachten. Het is inmiddels 20.00 uur. Eerst een pilsje, tent opzetten, douchen en eten. Morgen rustdag!

Vrijdag 29 juli 2011 – Punta Marina – rustdag
Uitslapen zijn we verleerd en het is al vroeg warm in de tent, dus eruit. We klojen wat aan, opruimen, wassen, slaapzakken luchten. Dan koffie op het terras en even de website bijwerken. De sponsorbarometer is gestegen tot € 2.400,00. Dan naar het strand, 10 min. lopen en we zijn aan de Adriatische Zee. Pilsje en lekker in de zon de krant lezen. Het verhaal van de Oslo-killer is absurd.
We gaan de zee in, lekker even zwemmen,. Dan nog even naar het stadje Punta Marina, Het is druk, er is markt, veel Nederlanders.
De camping is superdeluxe: winkel, restaurant, zwembad, kapsalon, hondendouche, camperwasplaats en zelfs een fietshersteller. We laten hier de fietsen nog even nakijken voor de laatste rit naar Rome; banden, ketting en remmen. Met aanwijzen maken we duidelijk wat de bedoeling is. De tassen staan al weer ingepakt, morgen weer fietsen.

Zaterdag 30 juli 2011 – Punta Marina – San Piero in Bagno – 97 km
De wekker om 7.00 uur, we gaan weer op pad. Rome is nog 6 dagen fietsen. Vertrekken van de camping betekent ook afrekenen. Nou ja … we wisten dat dit een dure camping was, geen onderscheid tussen grote en kleine tenten en er is zeker geen trekkersveld. We gaan fit op weg, terug naar Ravenna en pikken daar de route weer op, door het dal van de Sávio.
De Apennijnen komen al in beeld, leuk om er naartoe te fietsen. Het is prachtig weer, in de middags zelfs 41 C. Ook hier overal kapelletjes langs de weg. Werd in Noord-Italië nog vaak de Jezus-figuur uitgebeeld (zelfs zwart), hier deelt Madra Madonna de lakens uit.
Begin van de middag komen we na een pittige klim in de brandende zon in Sársina aan. Even uitpuffen in de schaduw bij een fonteintje. Hier staat een aantal oude mannetjes met elkaar te discussiëren. Eén en al belangstelling! Olanda? Ja, uit Holland, do you speak English en is hier een camping in de buurt? De volgende camping is nog ruim 35 km klimmen.
Ze halen er iemand bij die Engels spreekt. Beetje een gladjanus, sprechen Sie kein Deutsch vraagt-ie. Ook wel, hij heeft voor ons al een Bed & Breakfast geregeld, iemand met een oranje autootje rijdt 500 mtr. mee om ons de weg te wijzen. Nou ja zeg, we vragen of er een camping is, niet om iets voor ons re regelen, dat kunnen we zelf wel. De B&B lijkt ons niets, we fietsen een paar km verder waar nog een jeugdherberg is. Die bestaat niet meer, zegt de bewoner, we moeten terug naar Sársina, zo hadden hem al gebeld. Dan komt het oranje autootje ons weer achterop, controle. Maar dan gaat de theorie van het varken in werking: trek hem aan zijn staart en hij loopt vooruit. Zeg niet wat ik moet gaan doen, dat werkt niet. We overleggen en fietsen 25 km in de klim door tot San Piero in Bagno. Immy heeft het gehad, dan maar in een hotel. En zo belanden we op één van de mooiste fietsdagen in Hotel Bologna!

Zondag 31 juli 2011 – San Piero in Bagno – Città di Castello – 85 km
Toch wel even lekker, een gewoon bed en echte handdoek! Het is een klein hotelletje, er verblijven nog een paar excentrieke mensen die denken dat ze operazanger zijn. Na het douchen gisteravond wilden we een pilsje drinken en ergens iets eten, maar we werden door de waard de eetzaal ingesleurd en kregen een menu onder onze neus. Even kwam het varkens weer in opstand, maar er zat nog een Nederlandse fietser op weg naar Rome met pech aan zijn fiets. We schuiven gezellig aan, de zangers laten hun aria’s horen en zo werd het weer een bijzondere avond.
Ontbijt met een croissant en daar gaan we weer, het wordt een warme dag. De eerste 20 km nog steile klim tot 853 mtr. Het laatste deel door de vallei van de Tiber.
In Città dit Castello komen we tegen half 4 aan. Ik heb zin aan iets pittigs, maar alleen de gelaterieën (ijs en drinken) zijn geopend. Dit herken ik wel van mijn fietstocht naar Santiago de Compostella 5 jaar geleden, op het heetst van de dag zwoegen wij de berg op, terwijl iedereen siësta houdt. We vinden een pizzedina (kleine stukjes pizza). Daarna bezoek aan de Duomo. Mooie kerk, met een museum ernaast, geen stempel. Er is nog een kerk geopend waar ook zustertjes zitten te bidden en te biecht gaan.
En dan naar de camping! Een pittige klim van 3 km 5-6%, maar alleszins de moeite waard deze gezellige camping La Montesca. We worden met uitgestoken hand verwelkomd, en vinden dat we op deze warme zondagmiddag wel een pilsje verdiend hebben. Dan de tent opzetten. Er zit een groep uit Nederland die met Cycle Tour reist. Net als we willen gaan douchen vragen ze of we al gegeten hebben. Ze hebben nog veel over, we kunnen zo aanschuiven. Heerlijk, Hollandse macaroni met sla.

Maandag 1 augustus 2011 – Città dit Castella – Assisi – 84 km
We slapen tot bijna 8 uur, het is al warm. Afscheid van de Cycle Tourtjes, zij fietsen telkens stukjes in de omgeving. Eén dag fietsen, één dag rust en dan naar de volgende camping.
We fietsen uit het dal ven de Tiber door een heuvelachtig gebied. Erg mooi, maar erg zwaar: klimmen, afdaling enz. en elke keer als je moet aanzetten die verzuring in de benen. Dan denk ik: mens, waarom doe je dit toch en weet daar dan zelf ook geen antwoord op. Tot dat Assisi in beeld komt!
Maar eerst krijgen we nog een flinke onweersbui te verduren. We zagen het al aankomen, maar fietsend op een landweggetje kun je zomaar niet ergens schuilen. Het wordt er wel iets frisser van. Zo fietsen we Assisi tegemoet. Omdat we ruim in de dagen zitten, gaan we hier morgen een rustdag houden om de stad van St. Franciscus te bekijken.
Het is een hele klim de berg op, maar net zoals gisteren ligt ook hier de camping boven op de berg. Vanaf Assisi nog 3 km klimmen met stukjes van 16%. Als je alles van te voren weet…. Zelfs de gedachte aan ons traditionele pilsje geeft mijn benen geen kracht meer om te fietsen, het laatste stukje moet maar lopend.
Er is een winkel op de camping, maar omdat het maandag is, is die gesloten. Het restaurant gaat pas om 19.00 uur open. Daar zitten we dan, met nog een beetje water uit de thermosfles.

Dinsdag 2 augustus 2011 – Assisi – rustdag
Toch wel vroeg op, het is prachtig weer. Het restaurant van Camping Fontemaggio was een beleving op zich. Het is een openluchtrestaurant onder wijnranken. Je moet zelf je tafel dekken en glazen en bestek pakken. Dan bestel je eten en drinken, dat wordt op allerlei verschillende briefjes genoteerd en daarmee ga je naar de verschillende keukens, die dit eten bereiden. Zo is de sfeer op de hele camping een beetje, zoek maar een plek, maakt niet uit, alsof het door een stel anarchisten wordt gerund.
Zo is de winkel ook als we er vanmorgen broodjes willen halen. De hebben ze niet, wel antirimpelcrème. Van een groot brood kunnen vier plakken worden afgesneden. Er zijn scouts op de camping met welpen uit Italië, Spanje en Portugal. Ze marcheren van alle kanten richting toiletgebouw en we komen ze later in de stad ook tegen, helemaal uitgeteld die kleintjes.
Nog even prutsen bij de tent en tegen 12.00 uur de afdaling wandelen naar Assisi. Waar moet je beginnen? We kopen een plattegrond. Het stadje ziet er geweldig fris, schoon en ook wel een beetje heilig uit.
De kerken:
- Kathedraal San Rufino, met een prachtig beeld van St. Franciscus en Ste. Clara. Hier heeft Franciscus (1182-1226) voor het eerst gepreekt en hier staat ook het doopvont waarin hij werd gedoopt. Een prachtige galerij met geschilderde portretten van Paus Johannes Paulus, die 25 jaar geleden in Assis is geweest en in dit jaar heilig is verklaard. We krijgen er een mooie stempel.
- Basiliek Ste. Chiara (Clara), ordezuster Clarinessen. We krijgen een lap stof om onze blote benen te bedekken, maar mogen wel naar binnen. De graftombe van Clara bevindt zich onder de kerk. Mensen knielen in grote emotie en devotie en klampen zich vast aan het hekwerk om te bidden. Er zijn ook veel zusters. In deze kerk is ook het kruisbeeld dat zich tot Franciscus wendde waardoor hij zijn roeping kreeg.
- Santa Maria Maggiore, eenvoudige kerk,
- San Pietro, idem,maar wel lekker koel.
We ontmoeten een Limburgs echtpaar, wel met de vut maar met strakke bruine benen. Ze doen de tocht naar Rome te voet en zijn begin mei vertrokken. Hebben in 2008 Santiago de Compostella gelopen en laten foto’s zien van kinderen, kleinkinderen en de tocht naar SdC. We geven een hand en wensen elkaar een goede reis.
- Basiliek San Francisco, ook hier krijgen wen een doek voor onze blote benen. We worden melig en het is bloedheet. Er is een onderkerk en een bovenkerk waar de beroemde fresco’s zich bevinden. Het is er bommetje vol en heel lawaaierig. Suppoosten moeten regelmatig Silenze roepen.
Het is zo indrukwekkend, ik heb hier niet eens foto’s gemaakt. Wij hebben het wel gezien, terug naar de camping en weer in ons favoriete anarchie-restaurant eten. Morgen weer fietsen.

Woensdag 3 augustus 2011 – Assisi – Narni – 93 km
Blz. 66 in ons fietsboekje geeft een overzicht van de klimmetjes (930 mtr.) en dalen (955 mtr.). Het is de zwaarste etappe tot nu toe, bij meer dan 30 C. We gaan deze dag het gevecht aan met de Monti Martani. Totaal ruim 19 km klim, dat is nog meer dan de Alpe d’Huez, hoewel niet zo stijl. We drinken liters vanwege de warmte, meestal Nestlé groene thee, water en vooral koud water uit de thermosfles. We bereiken de leuke camping Monti del Sol tegen 19.00 uur. Ik lig op apegapen. Er zitten Hollanders op het terras in iedereen komt met aanwijzingen en vragen: kom maar zitten, inschrijven kan later wel, ben je moe, waar komen jullie vandaag en waar gaan jullie naartoe? Pff, laat me even uithijgen. Immy zet mijn fiets weg en we drinken ons traditionele pilsje, aangeboden door lieve Holanders die de tocht 7 jaar geleden zelf gemaakt hebben. Nog meer goede tips, ik vind het wel ju!
We horen dat de Nederlander Paul er de dag tevoren heeft overnacht, evenals het echtpaar uit Arcen dat eerder wilde afhaken vanwege het slechte weer. Toppie, hun vliegtuig gaat vrijdag!
Pizza en slapen.

Donderdag 4 augustus 2011 – Narni – Fiano Romano – 62 km
Ook dit is een dag met 31, hoewel we ’s morgens bij het opruimen nog een heerlijk verfrissend buitje hebben. Mooie route langs olijfbomen en kleine dorpjes, maar ook 720 mtr. klim. We bekijken niets meer onderweg, het enige doel is de volgende camping bereiken. Hier in Italië zijn de dorpjes, en dus ook de wegen, niet in het dal gebouwd vanwege mogelijke overstromingen en een strategische ligging was van groot belang om het dorp te verdedigen.
Camping I Pini blijkt een park met straten van Vacansoleil. Rent-a-tent enz. Rood en bezweet komen we bij de receptie aan en het eerste dat we te horen krijgen is dat er geen plek voor een tent is. We kunnen een cabin huren met korting voor € 35,00, alsof we veel keus hebben. In de tuin bij onze cabin was nog wel plek voor 10 kleine tentjes, maar zo waren de regels niet. Het is een vreselijk park, met allerlei activiteiten voor kinderen in zwembad en op het terras. Als de kinderen zich vermaken blijven de ouders lekker zitten en dat is goed voor de omzet. We eten er heerlijk en kunnen in het winkeltje zelf wijn tappen. Laptop en telefoons worden opgelaten en we slapen goed in een bed.
Morgen naar Rome!

Vrijdag 5 augustus 2011 – Fiano Romano – Rome – Prima Porta – 70 km
Vanwege de hitte op tijd vertrokken, na het eerste klimmetje in de zon zijn we al drijfnat. Hoe moeten we vandaag nog in Rome komen? Gewoon doorfietsen, en na 40 km laten we de laatste klim achter ons en komen we aan in Prima Porta.
Even zoeken langs de drukke wegen hier en we vinden het fietspad langs de Tiber (12 km). De poortjes zijn soms zo smal dat de bagage van de fiets moet, maar een behulpzame Italiaan wijst ons een makkelijker weg en fietst met ons mee tot aan de Viale Angelico. Hij is onder de indruk van onze fietstocht en ook wel een beetje jaloers. Italië kent geen fietskaarten en –routes. Ik stel voor dat hij daarin zijn eigen business begint, gat in de markt. Maar in september moet hij eerst aan zijn knie worden geopereerd.
Dan alsmaar rechtuit en dan staan we met de fietsen op het Sint-Pietersplein. Druk en warm, de hele wereld komt hier en zet elkaar op de foto. Wij ook. Immy en ik feliciteren elkaar, maar zijn ook een beetje overdonderd. Bellen met Johan (vaart in Friesland) en Kasper (op de motor naar Schotland) en dan maar even rustig in de schaduw wat eten en drinken.
En dan naar de Tiber-camping in Prima Porta. Er is plek, Immy had al gebeld. En zo fietsen we weer 20 km terug. Het is een leuke camping met zwembad, restaurant en een gezellige bar. Eerst maar even een pilsje samen en dan de tent opzetten. Paul uit Nederland is hier ook aangekomen, zijn kinderen halen hem op.
Ook onze tocht zit erop: 2.400 km langs IJssel, Waal, Ruhr, Rijn, Donau, Adige, Po en Tiber en over de Schwäbische Alb, Arlbergpass, Reschenpass en Apennijnen.